Aπό το ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΦΙΛΟΥ ( Διον. Μπάρτζελης ) 

(εκτιμάται ως λίαν ενδιαφέρον!):

«ΓΙΑ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥΝΤΕΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΥΣ ΕΠΑΪΟΝΤΕΣ!

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ DEBATE;

ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΗΡΞΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΞΗ;

Δ Ι Β Α Τ Ο Ν = DEBATE!

Πριν από χιλιάδες χρόνια, στο ίδιο μέρος, ένας αλλόκοτος αλλά πολύ ανοιχτομάτης λαός, επινόησε ένα σύστημα, για να μπορεί να συγκρίνει δύο διαφορετικές και αντικρουόμενες απόψεις:

Έστηνε δύο “βήματα”, δύο βάθρα, το ένα κοντά στο άλλο.

Στο ένα ανέβαινε ο ρήτορας που υποστήριζε τη μία και στο άλλο βήμα ο υποστηριχτής της άλλης άποψης.

Πρώτα μιλούσε ο ένας και εξέθετε τα επιχειρήματα, που κατά την γνώμη του στήριζαν την άποψή του, και ακολούθως μιλούσε ο άλλος και έλεγε τα δικά του.

Το πλήθος άκουγε και τον έναν, άκουγε και τον άλλον και όταν συμφωνούσε με ένα επιχείρημα που άκουγε, αναφωνούσε “ΒΡΑΒΕΥΩ, ΒΡΑΒΕΥΩ”.

Το σκηνικό αυτό με τα 2 βήματα, ονομάστηκε ΔΙΒΑΤΟΝ, ακριβώς γιατί είχε ΔΥΟ βήματα.

Το σύστημα αυτό, όπως και πολλά άλλα άλλωστε, το δανείστηκαν οι νεο-πολιτισμένοι Δυτικοί, σε εποχές που οι απόγονοι εκείνου του αλλόκοτου λαού, είχαν τεθεί σε υποχρεωτική πνευματική καταστολή, που κράτησε 2.000+ χρόνια .

Το ΔΙΒΑΤΟΝ οι νεο-πολιτισμένοι το έγραψαν DEBATE και το καλύτερο που κατόρθωσαν να προφέρουν, ήταν… ΝΤΙΜΠΕΪΤ.

Μα ούτε και το “ΒΡΑΒΕΥΩ” μπόρεσαν να μιμηθούν σωστά και το κατάντησαν… BRAVO. (Αυτό το “ΕΥ” μέσα στη μέση της λέξης, τους δυσκόλευε και έτσι το έφαγε η μαρμάγκα…)

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ:

Σε όλους τους νεο-Έλληνες: παρουσιαστές, τηλεθεατές, κλπ, μήπως και καταλάβουν ότι σε εκλογές όταν μιλούσαν π.χ. 5 πολιτικοί  δεν είχαμε ΔΙΒΑΤΟΝ αλλά… ΠΟΛΥΒΑΤΟΝ, μια και είχαμε πολλά βήματα!

Δυστυχώς, συνηθίζουν να δείχνουν την όποια… καλλιέργειά τους, χρησιμοποιώντας, αντί Ελληνικών, “ξένες λέξεις” της μόδας, (που συνήθως είναι στραβο-προφερόμενα Ελληνικά). 

Ας επινοήσουν επιτέλους τη λέξη MULTIBATE για όταν είναι πολλά τα βήματα (πολλοί ρήτορες) κρατώντας την λέξη DEBATE, για όταν είναι ΔΥΟ.

Πάλι σπαστά Ελληνικά, αλλά τουλάχιστον ακριβολογούν….

Υ.Γ. Για την αντιγραφη Δ.Μ.».

Λοιπά:… Γηράσκω αεί διδασκόμενος… Το υπέροχο αυτό κείμενο του Διονύση Μπάρτζελη το έστειλε ο π. καθηγητης Ιατρικής Κων. Πουρναρόπουλος

ΠΗΓΗ