Για πρώτη φορά μετά από 48 ημέρες ο θόρυβος από τα αεροσκάφη, τα drones και τις βόμβες έχει σταματήσει στη Λωρίδα της Γάζας. Ο ουρανός καθαρίζει από τον καπνό και τη σκόνη από τα συντρίμμια που έχει σκεπάσει τα πάντα.
Οι βραδινές ώρες της Πέμπτης προς την Παρασκευή ήταν από τις πιο δύσκολες που έζησαν από την αρχή του πολέμου οι κάτοικοι της Γάζας με αδιάκοπους και αδιάκριτους ισραηλινούς βομβαρδισμούς σε όλη τη Λωρίδα, αλλά το ξημέρωμα έφερε την πρώτη «ανάσα».
Οι δημοσιογράφοι που βρίσκονται στο πεδίο μεταφέρουν ότι επικρατεί μία συγκρατημένη αισιοδοξία, μία χαρά που τη σκιάζει η αγωνία και η απογοήτευση καθώς η κατάπαυση του πυρός θα διαρκέσει μόνο για τέσσερις ημέρες. Οι δηλώσεις ισραηλινών αξιωματούχων φρόντισαν εξάλλου να κάνουν ξεκάθαρο ότι ο πόλεμος δεν θα σταματήσει.
Τα παιδιά θα βρουν την ευκαιρία για έναν ήρεμο ύπνο που δεν θα τον διακόπτουν οι βομβαρδισμοί
Ωστόσο αυτές οι μέρες είναι για όλους πολύτιμες. Ήδη πολλοί είναι οι εκτοπισμένοι που επιστρέφουν στα σπίτια τους για να δουν εάν στέκονται ακόμα. Άλλοι για να ψάξουν τους συγγενείς τους που δεν γνωρίζουν πού είναι.
Πολλοί επιστρέφουν στα σπίτια τους
Πολλοί θα προσπαθήσουν να εφοδιαστούν με είδη πρώτης ανάγκης ελπίζοντας ότι η ανθρωπιστική βοήθεια που θα αρχίσει να εισέρχεται στον παλαιστινιακό θύλακα θα καλύψει κάποιες από τις τεράστιες ανάγκες.
Τα παιδιά θα βρουν την ευκαιρία για έναν ήρεμο ύπνο που δεν θα τον διακόπτουν οι βομβαρδισμοί, και κάποιοι θα μπορέσουν επιτέλους να θρηνήσουν για τους δικούς τους.
Μιλώντας στο Al Jazeera κάτοικοι της Γάζας λένε πώς θα αξιοποιήσουν την κατάπαυση του πυρός, πως θα εκμεταλλευτούν αυτές τις ημέρες για να οργανώσουν τη ζωή τους που θα συνεχίσει να είναι δύσκολη.
«Δεν είχαμε την ευκαιρία να κλάψουμε»
«Θέλω να κοιμηθώ. Είναι το πρώτο πράγμα που θέλω να κάνω. Έχω κουραστεί από τους συνεχείς βομβαρδισμούς» λέει ο Χάλεντ Λοζ και προσθέτει: «Μπορούμε για λίγο να ανακτήσουμε την ψυχή μας».
«Θέλουμε να βρούμε νερό για τα σπίτια μας, θέλουμε να δούμε εμπορεύματα αντί για άδεια ράφια μαγαζιά όπου δεν μπορούμε να βρούμε αυτό που χρειαζόμαστε», σημειώνει.
Ο Λοζ λέει ότι βομβαρδίστηκε το σπίτι της οικογένειας της μητέρας του στην πόλη της Γάζας. «Δεν ξέρω ποιος έχει απομείνει από αυτούς και δεν ξέρω ποιος πέθανε. Θέλω να ψάξω τον θείο μου», λέει. «Πού είναι, πού έχουν καταφύγει;»
«Θέλουμε να θρηνήσουμε γι’ αυτούς που χάσαμε. Δεν μας έδωσαν [το Ισραήλ] την ευκαιρία να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας, ούτε καν να κλάψουμε για τους φίλους μας».
Ανάμεικτα συναισθήματα
Ο Ετάφ Χουσείν Μουσταφά αλ Τζαμαλάν, πατέρας πέντε παιδιών, είχε φύγει από το Sheikh Radwan, μια συνοικία της πόλης της Γάζας, και ελπίζει να επιστρέψει για να ελέγξει το σπίτι του κατά τη διάρκεια της κατάπαυσης του πυρός. Ο ίδιος περιγράφει ότι τα συναισθήματά του για την εκεχειρία είναι ανάμεικτα.
«Θέλουμε να ελέγξουμε τα σπίτια μας. Ίσως να πάρουμε κάποιες προμήθειες ή οτιδήποτε άλλο», λέει, προσθέτοντας ότι είναι «λυπημένος» που οι όροι της εκεχειρίας μπορεί να μην το επιτρέψουν αυτό.
Δεν ξέρει αν το σπίτι του στέκει ακόμα – τα Ηνωμένα Έθνη εκτιμούν ότι τα μισά σπίτια της βόρειας Γάζας έχουν υποστεί ζημιές ή έχουν καταστραφεί από τους βομβαρδισμούς – αλλά λέει ότι θα προτιμούσε να «ζει σε μια σκηνή στη γειτονιά μας» παρά ως εκτοπισμένος.
Η Χαμάς έχει πει ότι θα υπάρχει ελευθερία κινήσεων σε όλη τη Λωρίδα της Γάζας αλλά αυτό δεν είναι δεδομένο. Οι IDF προειδοποίησαν σήμερα τους κατοίκους να μην μετακινηθούν προς τον Βορρά.
«Θέλουμε απλώς να είμαστε ζεστοί»
Ο Ενάς αλ Τζαμάλα, 12 ετών, είναι επίσης από το Sheikh Radwan. Εκτοπισμένος στο Deir el-Balah, αυτός και χιλιάδες άλλοι κοιμούνται σε εξωτερικούς χώρους καθώς ο χειμώνας πλησιάζει στη Γάζα, με τη θερμοκρασία να πέφτει τη νύχτα στους 15 βαθμούς Κελσίου. Ο λόγος για τον οποίο θέλει να επιστρέψει στο σπίτι του και στη γειτονιά του – αν αυτή εξακολουθεί να υπάρχει – είναι απλός. «Θέλουμε απλώς να είμαστε ζεστοί», λέει.
Αυτή η νοσταλγία επηρεάζει και τη Fatima Qudayh. Η 37χρονη από την πόλη Khuza’a κατέφυγε στο κοντινό Khan Younis στη νότια Γάζα δύο ημέρες μετά την έναρξη του πολέμου.
Τα έξι παιδιά της έχουν κοιμηθεί ελάχιστα από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος. «Κάθε βράδυ, υπάρχουν βομβαρδισμοί παντού. Κάθε μέρα με ρωτούν για το σπίτι. Είναι εντάξει; Είναι τα παιχνίδια τους εντάξει και τα δωμάτιά τους εντάξει;»
«Τους λέω ότι προσεύχομαι να είναι καλά – αλλά το πιο σημαντικό είναι να είστε εσείς καλά».
