Οι Ισραηλινές δυνάμεις συνεχίζουν να σφυροκοπούν την Γάζα. Μέσα στο χάος που επικρατεί ολόκληρες οικογένειες έχουν σχεδόν εξαλειφθεί, ενώ οι γιατροί συχνά πασχίζουν να βρούν ανθρώπους που να προσέχουν τα παιδιά που θρηνούν την απώλεια των γονιών τους.
Σύμφωνα με το BBC, τα παιδιά αποτελούν τον μισό πληθυσμό της Γάζας των 2,3 εκατομμυρίων. Αν και το Ισραήλ λέει ότι προσπαθεί να αποφύγει τις απώλειες μεταξύ των αμάχων, μέσω της έκδοσης εντολών εκκένωσης, περισσότερα από 11.500 παιδιά κάτω των 18 ετών έχουν σκοτωθεί σύμφωνα με Παλαιστίνιους αξιωματούχους υγείας.
Σημειώνεται ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν ακριβή στοιχεία, αλλά σύμφωνα με μια πρόσφατη έκθεση του Euro-Mediterranean Human Rights Monitor, μιας μη κερδοσκοπικής ομάδας, περισσότερα από 24.000 παιδιά έχουν επίσης χάσει τον έναν ή και τους δύο γονείς τους.
«Έχουμε χάσει την επαφή με την οικογένειά της»
Γεννημένο μέσα στη φρίκη του πολέμου, το κοριτσάκι ενός μηνός που βρίσκεται σε θερμοκοιτίδα δεν έχει γνωρίσει ποτέ την αγκαλιά των γονιών του. Το παιδί γεννήθηκε με καισαρική τομή αφού η μητέρα της άφησε την τελευταία της πνοή κάτω από τα συντρίμμια μίας ισραηλινής αεροπορικής επιδρομής.
«Την αποκαλούμε απλώς κόρη της Hanna Abu Amsha», λέει η νοσοκόμα Warda al-Awawda, η οποία φροντίζει το μικροσκοπικό νεογέννητο στο νοσοκομείο al-Aqsa στο Deir al-Balah στην κεντρική Γάζα. «Έχουμε χάσει την επαφή με την οικογένειά της», μας λέει η νοσοκόμα. «Κανένας από τους συγγενείς της δεν έχει εμφανιστεί και δεν ξέρουμε τι απέγινε ο πατέρας της», συνέχισε η νοσοκόμα.
Η μητέρα του νεογέννητου δεν έζησε αρκετά για να του δώσει όνομα
«Έκλαψα τόσο πολύ που πόνεσα παντού»
Ο Ibrahim Abu Mouss, μόλις 10 ετών, υπέστη σοβαρά τραύματα στο πόδι και στο στομάχι όταν ένας πύραυλος έπληξε το σπίτι του. Αλλά τα δάκρυά του είναι για τη νεκρή μαμά, τον παππού και την αδελφή του.
«Μου έλεγαν συνέχεια ότι τους περιποιούνται επάνω στο νοσοκομείο», λέει ο Ibrahim καθώς ο πατέρας του του σφίγγει το χέρι, ενώ προσθέτει «Αλλά ανακάλυψα την αλήθεια όταν είδα φωτογραφίες στο τηλέφωνο του πατέρα μου. Έκλαψα τόσο πολύ που πόνεσα παντού.»
«Ο πύραυλος έπεσε στην αγκαλιά της μητέρας μου και το σώμα της έγινε κομμάτια»
Τα ξαδέρφια της οικογένειας Χουσεΐν συνήθιζαν να παίζουν μαζί, αλλά τώρα κάθονται πανηγυρικά δίπλα στους αμμώδεις τάφους όπου είναι θαμμένοι κάποιοι από τους συγγενείς τους δίπλα σε ένα σχολείο που έχει μετατραπεί σε καταφύγιο στο κέντρο της Γάζας. Ο καθένας έχει χάσει τον έναν ή και τους δύο γονείς του.
«Ο πύραυλος έπεσε στην αγκαλιά της μητέρας μου και το σώμα της έγινε κομμάτια. Για μέρες παίρναμε τα μέλη του σώματός της από τα ερείπια του σπιτιού», λέει ο Abed Hussein, που ζούσε στον προσφυγικό καταυλισμό al-Bureij.
Πρόσθεσε δε ότι «Όταν είπαν ότι ο αδελφός μου, ο θείος μου και όλη μου η οικογένεια σκοτώθηκαν, ένιωσα σαν να αιμορραγεί η καρδιά μου από τη φωτιά.» Με μαύρες σακούλες γύρω από τα μάτια του, ο Abed μένει ξύπνιος τη νύχτα φοβισμένος από τους ήχους των ισραηλινών βομβαρδισμών και νιώθοντας μόνος.
«Όταν η μαμά και ο μπαμπάς μου ήταν ζωντανοί, συνήθιζα να κοιμάμαι, αλλά μετά τη δολοφονία τους, δεν μπορώ να κοιμηθώ πια. Συνήθιζα να κοιμάμαι δίπλα στον μπαμπά μου», εξηγεί. Τον Abed και τα δύο επιζώντα αδέλφια του φροντίζει η γιαγιά του, αλλά η καθημερινότητα είναι πολύ δύσκολη.
Ο πατέρας του Kinza Hussein σκοτώθηκε προσπαθώντας να φέρει αλεύρι για να φτιάξει ψωμί. Τη στοιχειώνει η εικόνα του πτώματός του, που έφεραν στο σπίτι για ταφή αφού σκοτώθηκε από πύραυλο.
Ο πατέρας της Kinza σκοτώθηκε από έναν πύραυλο
Πάνω από 19.000 παιδιά έχουν μείνει ορφανά
Σχεδόν όλοι στη Γάζα εξαρτώνται πλέον από τις δωρεές βοήθειας για τα προς το ζην. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, περίπου 1,7 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί, με πολλούς να αναγκάζονται να μετακινούνται επανειλημμένα σε αναζήτηση ασφάλειας.
Αλλά η υπηρεσία του ΟΗΕ για τα παιδιά, η Unicef, λέει ότι η μεγαλύτερη ανησυχία της είναι για περίπου 19.000 παιδιά που έχουν μείνει ορφανά ή έχουν καταλήξει μόνα τους χωρίς κάποιον ενήλικα να τα φροντίζει.
Τι ανέφερε ο Τζόναθαν Κρικ
«Πολλά από αυτά τα παιδιά έχουν βρεθεί κάτω από τα ερείπια ή έχουν χάσει τους γονείς τους στον βομβαρδισμό του σπιτιού τους», ανέφερε ο Jonathan Crick, επικεφαλής επικοινωνίας της Unicef Παλαιστίνης, από τη Ράφα στη νότια Γάζα. Άλλα έχουν βρεθεί σε ισραηλινά σημεία ελέγχου, σε νοσοκομεία και στους δρόμους.
«Τα μικρότερα παιδιά πολύ συχνά δεν μπορούν να πουν το όνομά τους και ακόμη και τα μεγαλύτερα είναι συνήθως σε κατάσταση σοκ, οπότε μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα αναγνωρίσουμε και ενδεχομένως να τα ανασυγκροτήσουμε με την ευρύτερη οικογένειά τους».
Ακόμη και όταν μπορούν να βρεθούν συγγενείς, δεν είναι πάντα σε θέση να βοηθήσουν στη φροντίδα των παιδιών που πενθούν. «Ας έχουμε κατά νου ότι συχνά βρίσκονται και αυτοί σε πολύ δύσκολη κατάσταση», λέει ο κ. Crick. «Μπορεί να έχουν να φροντίσουν τα δικά τους παιδιά και μπορεί να είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, γι’ αυτούς να φροντίσουν αυτά τα ασυνόδευτα και χωρισμένα παιδιά.»
Πώς βοηθούν οι μη κυβερνητικές οργανώσεις
Από την έναρξη του πολέμου, μια τοπική μη κερδοσκοπική οργάνωση, τα Παιδικά Χωριά SOS, η οποία συνεργάζεται με τη Unicef, λέει ότι έχει φιλοξενήσει 55 τέτοια παιδιά, όλα ηλικίας κάτω των 10 ετών. Έχει προσλάβει επιπλέον εξειδικευμένο προσωπικό στη Ράφα για να παρέχει ψυχολογική βοήθεια.
Τέλος, η Unicef πιστεύει ότι σχεδόν όλα τα παιδιά στη Γάζα έχουν πλέον ανάγκη από υποστήριξη ψυχικής υγείας. Με τις ζωές τους κατεστραμμένες, ακόμη και όταν υπάρξει μόνιμη κατάπαυση του πυρός, πολλά θα μείνουν με τρομερές απώλειες που θα αγωνιστούν να ξεπεράσουν.
