Ο Αμερικανός συγγραφέας του 19ου αιώνα Μαρκ Τουέιν έλεγε ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, αλλά συχνά… ομοιοκαταληκτεί. Ο Βρετανός ηγέτης Ουίνστον Τσώρτσιλ ήταν επίσης απόλυτος. Όσοι δεν μαθαίνουν από την ιστορία, είναι καταδικασμένοι να την επαναλάβουν.
Άραγε οι Ισραηλινοί ηγέτες μπορούν να αντιληφθούν αυτά τα πολύ απλά αποφθέγματα, ειδικά αυτές τις μέρες που ένας πόλεμος με τη Χεζμπολάχ βρίσκεται προ των πυλών;
Η κατάσταση ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χεζμπολάχ είναι πολύ ανησυχητική, δήλωσε στις 24 Ιουνίου η υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Αναλένα Μπέρμποκ, προσερχόμενη στο συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ στο Λουξεμβούργο. «Μια περαιτέρω κλιμάκωση θα ήταν καταστροφική για τους ανθρώπους στην περιοχή», τόνισε η Μπέρμποκ.
Τι Ισραήλ απειλεί με εισβολή στον Λίβανο ως απάντηση στην επιθετικότητα της Χεζμπολάχ.
Ωστόσο, ο Ερευνητής στο Κέντρο Αραβικών και Ισλαμικών Σπουδών στο Αυστραλιανό Εθνικό Πανεπιστήμιο Ίαν Παρμέντερ, εξετάζοντας τις προηγούμενες τρεις εισβολές του Ισραήλ στον Λίβανο, εκτιμά ότι οι Ισραηλινοί θα έρπρεπε να αποφύγουν να επαναλάβουν ένα… 4ο φιάσκο.
Με ανάλυσή του στο The Conversation, ο Παρμέντερ υπενθυμίζει ότι τα προβλήματα του Ισραήλ με τον Λίβανο ξεκίνησαν όταν ο βασιλιάς Χουσεΐν της Ιορδανίας ανάγκασε την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), τότε υπό την ηγεσία του Γιάσερ Αραφάτ, να μετεγκατασταθεί στον Λίβανο το 1970.
Το έκανε επειδή η PLO χρησιμοποιούσε την Ιορδανία ως βάση για επιχειρήσεις εναντίον του μετά τον πόλεμο του 1967, προκαλώντας ισραηλινά αντίποινα.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, η PLO σχημάτισε ένα κράτος εν κράτει στον Λίβανο. Ενήργησε σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητα από την αδύναμη λιβανική κυβέρνηση, η οποία ήταν διχασμένη για σεχταριστικούς λόγους, και το 1975 κατέρρευσε σε έναν παρατεταμένο εμφύλιο πόλεμο.
Η PLO χρησιμοποίησε τον νότιο Λίβανο για να εξαπολύσει επιθέσεις κατά του Ισραήλ, οδηγώντας το Ισραήλ να εξαπολύσει μια περιορισμένη εισβολή στον βόρειο γείτονά του το 1978, οδηγώντας ομάδες παλαιστινιακών πολιτοφυλακών βόρεια του ποταμού Λιτάνι.
«Αυτή η εισβολή ήταν μόνο εν μέρει επιτυχής» λέει ο ειδικός. «Οι μαχητές σύντομα επέστρεψαν προς τα σύνορα και ανανέωσαν τις επιθέσεις τους στο βόρειο Ισραήλ. Το 1982, ο τότε πρωθυπουργός του Ισραήλ Menachem Begin αποφάσισε να απομακρύνει την PLO εξ ολοκλήρου από τον Λίβανο, ξεκινώντας μια μεγάλη εισβολή στον Λίβανο μέχρι τη Βηρυτό. Αυτό τελικά ανάγκασε την ηγεσία της PLO και το μεγαλύτερο μέρος των μαχητών της να μετεγκατασταθούν στην Τυνησία».
Παρά την επιτυχία αυτή, οι δύο ισραηλινές εισβολές είχαν την ακούσια συνέπεια να ριζοσπαστικοποιήσουν τον μέχρι τότε ήρεμο σιιτικό πληθυσμό του νότιου Λιβάνου.
«Αυτό έδωσε τη δυνατότητα στο Ιράν, στην πρώιμη μετα-επαναστατική του φάση υπό τον Αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί, να συνεργαστεί με σιίτες κληρικούς στον Λίβανο για να ιδρύσει τη Χεζμπολάχ (Κόμμα του Θεού στα αραβικά), που έγινε μεγαλύτερη απειλή για το Ισραήλ από ό,τι ήταν ποτέ η PLO» λέει ο Παρμέντερ.
Ενισχυμένη από την ιρανική υποστήριξη, η Χεζμπολάχ έχει γίνει ισχυρότερη με τα χρόνια, γίνεται δύναμη στην πολιτική σκηνή του Λιβάνου και εκτοξεύει τακτικά πυραύλους προς το Ισραήλ.
Το 2006, η Χεζμπολάχ μπόρεσε να εμποδίσει μια προέλαση των IDF στο νότιο Λίβανο με στόχο τη διάσωση δύο Ισραηλινών στρατιωτών που είχε αιχμαλωτίσει η Χεζμπολάχ. Το αποτέλεσμα ήταν ουσιαστικά ισοπαλία και οι δύο στρατιώτες παρέμειναν αιχμάλωτοι μέχρι να ανταλλάξουν τα σώματά τους με Λιβανέζους αιχμαλώτους το 2008.
Κρίνοντας από αυτούς που επέζησαν από την ασσύμερη σύγκρουση, πολλοί αναλυτές θεωρούν ότι η Χεζμπολάχ είναι αυτή που στην πραγματικότητα αναδείχθηκε νικήτρια και πιο ισχυρή.
Για ένα διάστημα κατά τη διάρκεια και μετά από εκείνη τη σύγκρουση, ο Χασάν Νασράλα ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς περιφερειακούς ηγέτες, παρά το γεγονός ότι τον μισούσαν οι ηγέτες των συντηρητικών σουνιτικών αραβικών κρατών, όπως η Σαουδική Αραβία.
«Αυτό είναι το υπόβαθρο των συζητήσεων στο Ισραήλ για την έναρξη ενός πολέμου κατά της Χεζμπολάχ» λέει ο ειδικός, προσθέτοντας ότι αυτό «καταδεικνύει πόσο σχετικό είναι το απόφθεγμα του Τσόρτσιλ».
«Οι περισσότεροι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες θα προειδοποιούσαν το Ισραήλ να μην επιλέξει να πολεμήσει σε δύο μέτωπα. Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους αποφάσισε να εισβάλει στο Ιράκ το 2003 όταν ο πόλεμος στο Αφγανιστάν δεν είχε τελειώσει. Το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικά δαπανηρό για τον αμερικανικό στρατό και καταστροφικό και για τις δύο χώρες» καταλήγει ο Παρμέντερ.
