Υπάρχουν πολύ αυστηρά κριτήρια για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, είναι τα αυστηρότερα στην ΕΕ υπογράμμισε ο υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης, μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό «ΣΚΑΪ».
Όπως τόνισε ο Κυριάκος Πιερρρακάκης, «τα Νομικά Πρόσωπα Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης αφορούν μόνο στρατηγικές συνεργασίες και παρουσίες στη χώρα μας, υπάρχουν ποιοτικές προϋποθέσεις. Αυτοί που θα έρθουν θα είναι μόνο σοβαροί, και υπάρχει ενδιαφέρον από σοβαρά πανεπιστήμια. Θα είναι παραρτήματα με μίνιμουμ 30 καθηγητές, μίνιμουμ, για να εξετάσει την αίτηση η ΕΘΑΕΕ. Δεύτερον, μίνιμουμ τρεις σχολές όπως στα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια, με εξαίρεση αν κάποιο πανεπιστήμιο είναι στα Top 20 πανεπιστήμια του πλανήτη. Αυτά είναι μόνο κάποια από τα κριτήρια, πρέπει να κάνουν έρευνα, και οι καθηγητές θα εξελίσσονται με αντίστοιχο τρόπο με τα δημόσια».
«Αυτή τη στιγμή έχουμε 40.000 Έλληνες που σπουδάζουν στο εξωτερικό με κριτήρια των ξένων πανεπιστημίων
Πρόκειται, πρόσθεσε, για παραρτήματα μη κερδοσκοπικά των ξένων πανεπιστημίων. «Υπάρχουν και κάποιοι κανόνες που πρέπει να τηρήσουμε σε σχέση και με όλη την υφιστάμενη συνταγματική αποτύπωση του πώς λειτουργεί η ανώτατη παιδεία στη χώρα μας. Αυτά που δημοσιεύτηκαν είναι οι «κόφτες», είναι τα ελάχιστα, γιατί πρώτον κάθε σχολή θα βάζει τα δικά της κριτήρια, τα οποία δεύτερον θα πρέπει να είναι αντίστοιχα του μητρικού πανεπιστημίου, και τρίτον τα κριτήρια αυτά θα πρέπει να τα εγκρίνουμε και εμείς. Η Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΘΑΑΕ) θα λαμβάνει στον φάκελο και τα κριτήρια».
«Έχουμε πάνω από 30 κολέγια στη χώρα μας»
Καταληκτικά υπογράμμισε πως «αυτή τη στιγμή έχουμε 40.000 Έλληνες που σπουδάζουν στο εξωτερικό με κριτήρια των ξένων πανεπιστημίων. Εφόσον υπάρχει αναγνώριση από το ΔΟΑΤΑΠ αυτόματα υπάρχει ισοδυναμία και τα επαγγελματικά προσόντα. Έχουμε πάνω από 30 κολέγια στη χώρα μας. Η Ελλάδα έχει συρθεί με ενωσιακή νομολογία να αναγνωρίσει τα επαγγελματικά δικαιώματα αυτών των κολεγίων. Το μείζον έχει ήδη αναγνωριστεί χωρίς ισχυρούς κανόνες επειδή επί δεκαετίες αντιμετωπίζουμε το θέμα αυτό ως ταμπού και κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας».
