Εκατό ημέρες έχουν περάσει από την έναρξη της επίθεσης του Ισραήλ στη Γάζα και οι βόμβες εξακολουθούν να πέφτουν στον παλαιστινιακό θύλακα, όπου έχει ήδη σκοτωθεί, τραυματιστεί ή αγνοείται το 4% του πληθυσμού του μετατρέποντας τα πάντα σε ερείπια και για τον παλαιστινιακό λαό αυτοί οι περισσότεροι από τρεις μήνες να μοιάζουν με έναν αιώνα.
Την ώρα που οι βομβαρδισμοί και συγκρούσεις συνεχίζονται είναι αδύνατο να καταγράψει κανείς όλα όσα έχουν καταστραφεί και υποστεί ζημιές μέχρι στιγμής με την καταμέτρηση να συνεχίζεται.
Σύμφωνα με την τελευταία καταμέτρηση που παρείχε το υπουργείο Υγείας της Γάζας, τουλάχιστον 23.843 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί και περισσότεροι από 60.317 έχουν τραυματιστεί σε ισραηλινές επιθέσεις από τις 7 Οκτωβρίου.
Από τα σχολεία μέχρι τα νοσοκομεία, από τα πανεπιστήμια μέχρι τα εμπορικά κέντρα, από τις βιβλιοθήκες μέχρι τα θέατρα, μέσα σε 100 ημέρες τα δομικά στοιχεία μιας κοινωνίας που εξακολουθεί να λειτουργεί υπό 16ετή πολιορκία έχουν εξαλειφθεί κι όμως παρόλα αυτά σε συνδυασμό με τις ελλείψεις σε νερό, φαγητό, φάρμακα αλλά και στέγαση το ηθικό των Παλαιστινίων δεν πέφτει.
Ο Τζέιμι ΜακΓκόλντρικ του Γραφείου Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων του ΟΗΕ περιέγραψε τις τραγικές συνθήκες που επικρατούν για τους εκτοπισμένους Παλαιστίνιους στον προσφυγικό καταυλισμό Αλ Μαουάσι στη νότια Γάζα, συμπεριλαμβανομένης της έλλειψης σκηνών και των ανεπαρκών προμηθειών τροφίμων, νερού και φαρμάκων. Ξέρω ότι η Παλαιστινιακή Ερυθρά Ημισέληνος προσπαθεί να εργαστεί για αυτό, αλλά χρειαζόμαστε περισσότερη βοήθεια, χρειαζόμαστε περισσότερες προμήθειες βασικών υλικών.
«Η Παλαιστινιακή Ερυθρά Ημισέληνος έχει στήσει αυτές τις σκηνές πίσω μας, αλλά δεν υπάρχουν αρκετές σκηνές για τους ανθρώπους που βρίσκονται εδώ, για τον αριθμό των ανθρώπων που έχουν φτάσει. Και δεύτερον … οι υπηρεσίες που έρχονται στους καταυλισμούς δεν είναι επαρκείς, βασικά αγαθά λείπουν, η παροχή νερού και αποχέτευσης, η παροχή τροφίμων και οι ιατρικές προμήθειες. Ξέρω ότι η Παλαιστινιακή Ερυθρά Ημισέληνος προσπαθεί να εργαστεί για αυτό, αλλά χρειαζόμαστε περισσότερη βοήθεια, χρειαζόμαστε περισσότερες προμήθειες βασικών υλικών». δήλωσε χαρακτηριστικά..
«Δεν νομίζω ότι κάποιος στη Γάζα θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί το μέγεθος της καταστροφής που έχει προκαλέσει το Ισραήλ στους Παλαιστίνιους», δήλωσε στο Middle East Eye ο Γιουσέφ αλ Τζαμάλ, Παλαιστίνιος δημοσιογράφος και συγγραφέας από τη Γάζα που έζησε αυτούς τους πολέμους. «Ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα», προσέθεσε.
«Δεν έχουμε δει ποτέ τέτοια καταστροφή, ούτε καν κατά τη διάρκεια της Νάκμπα», είπε, αναφερόμενος στην εκδίωξη των Παλαιστινίων εν μέσω της δημιουργίας του Ισραήλ το 1948. «Αυτό είναι κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί».
«Πώς πέρασαν αυτές οι 100 ημέρες; Δεν ξέρω πώς πέρασαν. Αλλά πέρασαν με πίκρα, με μάρτυρες, με τραυματίες. Πέρασαν με σκηνές πόνου, σκληρότητας και θλίψης», δήλωσε στους δημοσιογράφους ο Σοχυχάιμπ αλ-Χαμς, γιατρός στο κουβετιανό νοσοκομείο στη Ράφα.
«Γίναμε μάρτυρες καταστροφών, όχι μόνο σε σπίτια, σε πανεπιστήμια και σχολεία. Και αυτό που βομβαρδίστηκε δεν ήταν μόνο νοσοκομεία ή δρόμοι, οι στόχοι δεν ήταν μόνο ιατρικές ομάδες ή ασθενοφόρα», συνέχισε. «Είναι τα όνειρά μας, οι προσδοκίες μας, οι ελπίδες μας για μια αξιοπρεπή ζωή που είχαμε προσπαθήσει να ζήσουμε υπό πολιορκία. Πήγαν και αυτά μαζί τους».
«Μοιάζει σαν 100 χρόνια τώρα», λέει από την πλευρά του στο Al Jazeera ο Μανσούρ Σουμάν, κάτοικος του Χαν Γιουνίς στη νότια Λωρίδα της Γάζας.
«Μαζί με 2,3 εκατομμύρια Παλαιστίνιους αμάχους εδώ, νομίζω ότι κανείς δεν θα πίστευε ότι θα περνούσαμε 100 ημέρες από αυτό», συνέχισε.
«Παρά όλες αυτές τις προκλήσεις, το ηθικό του παλαιστινιακού λαού εδώ είναι ακόμα πολύ υψηλό και παραμένει αποφασισμένος να παραμείνει ακλόνητος, να συνεχίσει να αγωνίζεται για τα δικαιώματά του παρά τις τόσες προκλήσεις που περνάει».
Πρόσθεσε ότι η ζωή τις τελευταίες 100 ημέρες ήταν «μια μάχη».
Όταν ρωτήθηκε πώς οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα παραμένουν τόσο ανθεκτικοί παρά τους συνεχείς ισραηλινούς βομβαρδισμούς και ενώ αντιμετωπίζουν την έλλειψη τροφίμων, καθαρού νερού και στέγης, ο Σούμαν απάντησε: «Δεν έχουν άλλη επιλογή. Πρέπει να συνεχίσουν τη ζωή τους, σωστά;».
